Annesi kızını okşar, severdi,
Şimdi hatırını soran olmuyor.
Altın saçlarını belik örerdi,
Şimdi tokasını takan olmuyor.
Dünyanın en güzel incisi olsan,
Anne olmayınca değeri yokmuş.
Güz yaprağı gibi sararıp solsan,
Ölmeni dört gözle bekleyen çokmuş.
Annesi yüzüne bir kez gülünce,
Acısı, kederi hep son bulurdu.
Masmavi gözleri yaşla dolunca,
Onun kollarına teslim olurdu.
Endamı yerinde, güzelliği de,
Komşusu oğluna isteyecekti.
Çeyizi hazırdı, gelinliği de,
Annesi eliyle everecekti.
Hayatının baharında solmuştu,
Kanadı kırılan bir kuş gibiydi.
Bütün ömrü tepe taklak olmuştu,
Kabusa dönüşen bir düş gibiydi.
Kayıt Tarihi : 1.9.2007 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana başta taç imiş
Her derde ilaç imiş
Bir insan PİR olsa da
Anaya muhtaç imiş.
Tebriklerden bir demet sunuyorum sayfanıza.Selamlar,saygılar.Halil Şakir Taşçıoğlu
tebrikler
Kanadı kırılan bir kuş gibiydi.
Bütün ömrü tepe taklak olmuştu,
Kabusa dönüşen bir düş gibiydi
........yüreğine sağlık.hemşehrim.selam ve dua ile.
TÜM YORUMLAR (5)