Bir öksürük deliği vardı
Kertenkele yuvası kayalıklarda
Süslerdi vahşiliğini ısırgan otları
Derlerdi ki kesermiş öksürüğü
Veremli olsa bile
Bir söyleyen inanırdı
Belki,
Birde öksürük deliği çocukları
O çocuklar ki
bir güz fırtınası elleri kırık
Ayakları çıplak
Çaresizlikleri salkım saçak
Düşledikleri dünyaya gidecekler
Bu delikten koşarak..
Şafakla beslenen çiçektir
Öksürük deliği çocukları
Sorularını gizemli bahçeler keser
Gözlerindeki buğu
Birde umutları
Gülmeyi bilmezlerdi;
Öğrenemediler de
Ağlamayı da
Ama yinede ağlarlardı
Öksürük deliği çocukları..
Eski püsküydü giysileri
Kollarına silerlerdi burunlarını çaresiz
Umarsamaz gibi görünselerde
Aslında kirlense bir tarafları
Yinede silkelerlerdi
Öksürük deliği çocukları
Oy dedik..
Oy dedik..politika siyaset dedik
Allahın günü üç öğün
çocukları yedik
Çocuklar aç
Çocuklar diril entarili
Çocuklar sarı kabak
Çocuklar yolsuz
Çocuklar kolsuz
Çocuklar bu delikten geçtiler
Ölmeyide bilmezlerdi
Ama yinede öldüler
Yarıda kaldı salkım saçak umutları
Öldüler çok çok öldüler
ÖKSÜRÜK DELİĞİ ÇOCUKLARI....
Nuri DayıoğluKayıt Tarihi : 17.7.2010 11:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!