Öksürük Şiiri - Yılmaz Tarhan

Bilmem ki ben seni davet mi ettim?
Gelip de kapağı içime attın.
Sen benim ciğeri mesken mi tuttun?
Git benden uzağa,ırak öksürük.

Senden korktuğumdan,soba yakarken,
Çoraplar üstüne çorap takarken.
Her sabah parkeyle dışa çıkarken.
Yine beni buldun,salak öksürük.

Seni mi taşıyor postacı,posta?
Etmek istiyorsun sen beni hasta.
Edemezsin hasta,edersin usta.
Olamazsın bana çırak öksürük.

Sana derim sana,bana bulaşma.
Benden çok uzak ol,yakın dolaşma.
Başkalarına git,bana yanaşma.
Benim ciğer sana kurak öksürük.

Nedir bilmem senin,derman,ilacın?
Beni kahrediyor derdin ve acın.
Soğuk mudur senin kardeşin,bacın?
Benim gönlüm sana çorak,öksürük.

İstemem rastlayım,senin izine.
Gelip oturursun,benim dizime.
Hasret miydim sanki; o pis yüzüne?
Atarım tokadı şırrak,öksürük.

Senin derdin ile canımdan bezdim.
Derman bulmak için dolaştım,gezdim.
Üstelik de sana bir name yazdım.
Ettin beni sana durak öksürük.

Ben de TARHANİ’yim,yolundan geçmem.
Seni hiç bir zaman muhatap seçmem.
Teryaki gibi de sıgara içmem.
Bırak be yakamı,bırak! .. öksürük.
17/12/1982