Öksürüğüme Küfrettim Şiiri - Uygar Yeni

Yürüyordum,
Sana ve rüzgâra verecek şeyim kalmamıştı
Terledim, ceketimi attım sokağın ortasına
Gömleğimin kollarını katladım,
Deli bir rüzgâr esti
Çıldırdım…

Kıştı, geceydi
Sokaktaydım, yalnızdım
Üşüyordum üstelik
Ve alacaklı değildim
Ne senden ne de o acımasız mevsimden…

Ellerimi cebime attım;
Param yoktu,
Cebimde yoksulluk,
Çaresiz yürüdüm sokakları…

Sigarasızdım, açtım, susuzdum
Verecek şeyim kalmamıştı
Yüreğim incindi, delirdim
Sonra küfrettim sana ve yokluğuna...

Bütün karanlık sokakları ben geçtim
Işık yoktu, kaldırım yoktu
İnsanlar yoktu
Aklımda sen
Durup durup kendime küfrettim…

Sonra, yine ellerimi cebime attım;
Bir dünya yokluk,
Yoksulluk,
Yüreğim incindi…

Ceplerim boştu,
Kıştı, geceydi
Sigaram yoktu,
Öksürdüm,
Öksürdüm belki sesimi duyarsın diye…

Sana;
Yorulmuştum,
Susmuştum, susamıştım
Ve açtım üstelik…

Aklıma sen gelince;
Nefesime, yüreğime,
Aklıma, gözyaşıma
Öksürüğüme küfrettim…