Birileri vardır ki bir yer geldiğinde oraya sığamaz. Bir şeyler vardır ki bir yerlere sığamaz. Odalarda kalmak yetersizleşir, sen büyürsün, aşk büyür, sokaklara taşmak vaktidir.
Biliyordun ve ısrarla kalıyordun yetersizliklerde.
Sen korkaktın. Evin ve odan arasında sürüyordu hayatın. Evinde sesin küçülüyordu, odanda yüreğin büyüyordu. İki tane korkaktın.
Sesini yükseltmekten korkuyordun, açıklama yapmalıydın yaşama, oysa odanda etiketi reddeden bir aşk vardı. Etiketsiz aşk riskti. Kendisini ifade edebilen aşkı istiyordun, kendisini savunan aşkı, oysa savunulması gereken aşktı ve sen korkaktın, korkaktın garantisizlikten ve kokuyordun yine de aşkı kaybetmekten.
Evindeki aynalara baktığında başka bir seni görüyordun, iki taneydin, iki sen arasında acı çekiyordun ve dönemiyordun bir tarafa, sesinin çıkmadığı yerde, susan çığlığınla gelip bana vuruyordun. Vuruyordun karmakarışıklığına. Öfken yenemediğineydi, dönemediğineydi, öfken ses tellerineydi.
Bilinmeyenliğinde yolunu bulamayınca, zayıflığın isyan ediyordu, kabullenemediğin çaresizliğin acıyordu, inkâr edemediğin iki taneni de unutmak istiyordun, oysa yaşam sürüyordu.
Yok olmak istiyordun ve ben seni sana hatırlatıyordum, önce beni yok etmen gerekti, çünkü öyle bendeydin ki!
Tamamını Oku
