Ökkeş Yüksek Şiirleri - Şair Ökkeş Yüksek

Dünya, hayat ve ölüm; bunlar birer bilmece,
İnsan hiç düşünmez mi nedir sırlar kendince?

Akıl fikir ve zeka; bunlar birer vasıta,
Yücelerin yücesi hakîkata varmaya,

Nabzımda zamanın kalb atışları,
An be an öteler çağırır beni.
Her yanım masiva çalılıkları,
Güle ulaşmaktan alıkor beni.

Fezaları tartan akıl hendesem,
Ustasını idrak edemez olur,
Cennetleri isterde sefil nefsim,
Kulluk şuurundan bi haber olur.

Sonsuzluk ufkuna bakan gözlerim;

insan bir bilinmez sır üstüne sır,
çözdükçe zorlaşan girift bilmece,
istersen başını taşlara vur,kır,
kader;notaları silinmez beste.

Sene bindörtyüz elli üç, bir bahar sabahı,
Bir genç vardı atının üstünde pür sevdalı,

Müjdelemişti peygamber bir fetih olacak,
Dikilmeliydi Bizans'ın surlarına sancak,

ruhum cenk meydanı, düşmanlar şedit,
kalbimde şeytanın kılıç izleri,
itminan; ufukta bir nurlu geçit,
beni bağlar nefsin kelepçeleri.

şüpheler beynimde zehirli kıymık,

Hayat öyle kısa; bir an misali,
Ebed denizinde damla misali,
Hayatın çarkları ömür öğütür,
Boşa geçen her an gaflet büyütür.

Değirmen dönüyor hiç durmaksızın,
Sepete konulan daneler mahkum,
Değirmen duracak bir gün ansızın,
Sepette kalanlar yanmaya mahkum.

Gözümü açtım ki; bir garip meydan,
Zıtların içtima ettiği alan,
Zulmetlerle ziya iç içe geçmiş,
Acılar sevince galabe etmiş.

Arzular bağlanmış sonsuz vadeye,
Sermaye akıyor kum saatinde.

Yerköy 2015