Ökkeş'in Bar'ı Şiiri - Hamdi Özel

Bıkmıştı kara sabandan,bağı bahçeyi sattı.
Gitti kasabaya,bir kulübe kiraladı.
Ecnebi adı makbuldü; değiştirdi adını,
Altmış yıllık han oldu Ökkeş'in bar'ı.

Adı bar'dı ama; nevalesi çay,mezesi şeker.
Bakalım Ökkeş bu kahrı ne kadar çeker.
Süzgeçten geçtikçe dem kendinden geçiyordu Ökkeş.
Mangırlar damlıyordu kasaya birer ikişer.

Adres doğruydu öyle yazıyordu mektupta,
Kasabanın sakin ve kuytu ucunda,
Önünde paslı bir sokak lambası vardı,
Onları yanıltan tabeladaki bar'dı.

Daldılar gıcırtılı kapıdan içeri konu,komşu,akraba,
Tezgahtaki çay demleyen Ökkeş miydi acaba,
Hayretler içindeydi efrat,bütün tanıdık,
Bre Ökkeş bar'mı bu yoksa bizmi yanıldık.

Gelin dostlar dedi Ökkeş Kalabalık zevata,
Herkes bir soluklansın,laflanın şaka,şamata,
Bakın bunlar Ökkeş'in halis tavşan kanı,
Bundan böyle emrinizdedir; Ökkeş'in bar'ı.

Ömürden birgün daha gitti laflanırken,
Yürüdü gitti namı Ökkeş'in durup dururken,
Kasaya koymuştu kısa günün karını,
Çevre köyler merak eder oldu Ökkeş'in bar'ını.

Gelenin gidenin haddi yok hesabı yok,
Cesaretlendi Ökkeş:büyüteceğim işi para çok..
Derken elli arşın öteye açıldı yeni bir bar,
Bunu gören Ökkeş'te ne hal kaldı ne mecal.

Günler günleri kovaladı kalmadı artık itibar,
Yeni müteşebbis yüzünden azaldı olanca kar,
Kahrından türlü dertlere düştü naçar,
Sonunda Ökkeş'e mezar oldu o mütevazi bar.

(Van-1985)