Okçu Şiiri - Fikret Görgün

Vadilerden berrak sular misali,
Kıvrım kıvrım akar yolların, Okçu.
Sarar yürekleri vuslat hayali.
Açılmış bekliyor kolların, Okçu.

Ilıpınar sevdaların harmanı.
Kızlar su üstüne yazar fermanı!
Hatçe ebe sırdaş etmiş kirmanı.
Ne kadar hünerli ellerin, Okçu.

Kuzalıç’ta koyun kuzu meleşir.
Dede Bayırı’na gelir, eyleşir.
Sivri’lerde turnalarla söyleşir.
Püfür püfür eser yellerin, Okçu.

Öz boyu adeta zümrütten köşe.
Çoluk- çocuk dizilirler peş peşe.
Zengindir gönüller, eksilmez neş’e.
Bilirim başkadır hallerin, Okçu.

Kuru fasulyenin sende alâsı.
Yetişir meyvenin, sebzenin hası.
Bir de peşin ödenirse parası,
O zaman değişir rollerin, Okçu.

Zarafet timsali ince minaren.
Kendini alamaz bir kere gören.
Kapanmış okulun, yapılmaz tören.
Nerede o eski yılların, Okçu?

Fikret’im, günlerin geçiyor ayrı.
Hiç aklımdan çıkmaz Keklik Pınarı.
Ölmeden bir daha görseydim bari.
Gözümde tütüyor çal’ların Okçu.