kalem tutan parmaklarım kıskanırken
Yazarken
kağıda sürtünen serçe parmağımı
kapatmış gözlerini bir adam
kirpiklerinin arkasında arkasına bakmadan
koşan.
Hesapla
Sadece içtiklerimi değil
Yaşadıklarımı da ekle.
Ejderha ateşinde kibrit yakmak gibi
Yaşadıklarımı,
Boş Bir Kutu
Gerek yok.
Yazı ; Ruhuna tırnaklarınla yaptığın bir kazı
Her darbede efsunlu bir sızı.
İki yakası bir araya gelmeyen ceket ;
Yazmaktan nasırlanmış eller arasında
Adım atarken dışarı ,
Ki bazılarına göre insan taşır içinde.
Kabuğunu kırarken yalnızlığın
Aydınlık içinde karanlık.
Kendinin gösterdiği yere kendisiyle giden
masadan kalkarken hızlıca
bir şey unuttum mu edasıyla geri dönen
ruhunu da tutup elinden
hoş bir boşluğa geçen
bir adam.
Kötülüğe yapılan ihanetin bedeli
“iyi” olmaktı,
Ve “iyi” bir insanın kendine yapacağı
En büyük günahtı.
Kendime bir iyiliktin
Dudaklarında ki boşluğu doldurdukça
Ve
Rengini verdikçe
mahçuplaşan bir ruj.
Mağdurlaşan bir dudak.
Yazın yağan kar gibi.
Gittin.
Tadına bakıpta markasını bildiğin
Güzelim şaraplardan değildin.
Ardında tadından anlayamayacağım bir
Mahoşluk bıraktın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!