OK ve YUNUS Şiiri - Alper Türedi

İki yakamı birleştiren okyanuslar büyüttüm
Dibini gördüm şehrin
Açılan yelkenliydi ortasında
Kahverengi iz sürer camdan

Ne yana uyansam şehir
Batık geminin
Dökülen tırnağıdır batan
Serilir ortalığa kuş tüyü yastıklar
Buğulu gecede toplanır
Sessizliğin büyüsü varsa
Uyuz bir kedinin gördüğü rüyada
Boğularak ağlar kumsal

Kangrendir yaralı parmak
Kesmek mi bir dalı
Hiç yürümediğim ve bağırarak türkü söylediğim
Örtüsünü çaldığım dilimin
Birden bire açılır fanus
Çözülür boynundan ince damar
Kırılan gölün ortasında

Ekilmemiş ne varsa toprağa
Fırtınanın koyduğu uzaklık
Çoğalan uğultularla
Güne karşı durur
Aramızda ok ve yunus