Ok ve Yayın Hikayesi Şiiri - Mustafa Ateş

I

Bir Akça ağaçtım Bolu dağında,
Dokuz - on yaşımda, gençlik çağında...
Beni yay yapmaya layık buldular,
Yaprağımı, budağımı yoldular...

Üç gün soğuk suda çile doldurdum,
Üç gün kaynar suda erdemi buldum,

Kabuk deyip ta derimi yüzdüler,
Eğilene kadar gerip - büzdüler…

Kollarımdan kirişlere vurdular,
Acıyan yerimi yağla ovdular...

II

“Ok gibi doğru olsam yayla atarlar beni,
Yay gibi eğri olsam elde tutarlar beni”
(Mevlana)

III

Dörtnala düşmandan kaçtı,
Yolu bir ormandan geçti,
Yayı dallara takıldı,
Atı toprağa çakıldı.
Daha fazla kaçamadı,
Yaysız bir ok atamadı…
Teslim olmamayı seçti,
Ecel şerbetini içti.

VI

Ey ok!

Hedefe varmak için o eğri yay’a muhtaçsın.
Kendini yayından müstağni görme.
O yoksa sen de yoksun,
O varsa sen de varsın…

Kendine güvenmek zaafına düşme.
Her bildiğini doğru zannetme.
Zan’ın ilimden bir değeri yoktur.
İlmine güvenerek şaşıranlardan olma...

Nice Krallar, nice dünya sultanları
Güvendikleri için tahtlarından oldular...

Ateşe güvenme,
Suyu görünce sönüverir.

Geceye sığınma,
Güneş doğunca seni bırakır.

Emaneti ehline ver,

Haksızlığa uğrayanlardan olma!
Haksızlığa uğratılanlardan olma!

V

Ey göz!

Eşyanın şekli seni aldatmasın.
Fazileti yüzünde değil, akisinde değil,
Cevherindedir,

Gördüğünü sırf zahirinden değerlendirenlerde olma…

Ümmi için,
Diğer kitaplarla Kur’an‘ın hiç farkı yoktur...

İman hasreti çekmeyenler,
Hz. Muhammed`in (sav) göremezler.

Düzgünlük,
Okun doğruluğuna delil değildir

Eğrilik, yayın değerini düşürmez.
Yay gibi kirişlere vurulmaya razı ol ki,
elde tutulabilesin…

IV

Ey şair!

Bakmak ile görmek aynı şey olsaydı,
Yaşamak ziyadesi ile zorlaşırdı.
Ferasetini nurlandır.
Sen çekirdeğin içindeki
Ağacı görmeye talip ol...

Sakın,
Çekilen zahmetleri görmezden gelme!
Sakın, adaletten sapanlardan olma.

Tevazuu bulunmaz bir fazilettir.
Yay gibi devamlı belini eğersen,
Heybetin artar.

Mükemmellik sadece Allah’a mahsustur.
Bin kez doğru söyleyen dil,
En güvendiği konuda yanılıverir.

Aralık 2009