Ok Şiiri - Altan İlhan Arslan

Yalanın, entrikanın en çok sevdiği
Lüks koltuklara yapışan kibar popolar
En güzel kumaşların dikildiği
En şuh bedenlerin içinde kadınlar
Ateşli saatler, soğuk bir ölüm
Ne tatlı bir rüya, ne güzel bir cehennem
Bir ok ucunda anlatmak her şeyi.

Bir yüzünde şehvetle yatılan kadınlar
Bir yüzü karanlık ve kirli para.
Hiç bir gediği olmayan bir gidişin
Bütün sapaklarında kan doğranmış
En yakınında patlayan bombanın
Pimini çekmiş en güzel gülüşü yüzünde
Saten ceketinin göz kamaştıran
Fularlı vede Premium bir hayat
Nice günahın kartıyla önceli yüksek
Devletin kayırdığı şerefsiz bir adamdı.

Sen yine çalacaksın, sokaklar senin
Sen üşüyeceksin daima
Olduğun gibi kalmak yerinde
Bildiğin gibi olmak onları korkutur.
Tek bir adım atacaksın vakti gelince
Karanlığı bir bok böceği gibi ezip
Tüküreceksin canına acımadan
Onlar; hiç acımadı, hiç bir zaman
Sokakların canını süpürürken
Sende bir katil olacaksın onlardan çok daha iyi.

Hani dürüstçe istediğin bir damla ter
Helal bir ekmek uğruna
Helal dediğin her şeyin
Haram içinde bu rüyanın batırdığı
Bir ayak bağı gibi oldun daima.
Bir gereksizliktin varlığın sayılmadı
Bir amaç oldun hedeflere
Daima ezilecek bir basamak
Bir koyundun sadece kar ağılında.
Gerektiğinde boğazlanacak
Basit bir candın, basit, çok basit
Şimdi sen Azrail’i oynayacaksın.
Vakit ok, ok, ok zamanı!
Kin yayını çoktan gerdi
sıra senin, hadi git......