Uzun bir oktur,
Sana olan duygu derinliğim.
Ve çıkmış bir kere,
Kalbimin, aşka susayan mabedinden.
Hedef belli...
Sen; izlediğim en acıklı fim,
Dinlerken daldığım bir şarkı,
Defalarca okuduğum bir şiirsin.
Sen; bir ağacın
Düşmesin diye yalvardığım, son yaprağı.
Sen; kışın yağan ilk karsın.
Hedef sensin.
Bilirsin;
Bir ok yaydan çıktığında
Geri dönüşü olmaz.
Ucu sivri değil okumun,
Fazla can acıtmaz.
Ne olur, dur o okun önünde
Ve izin ver sana saplanmasına.
İzin ver onun,
Bir aşkı başlatmasına.
Kayıt Tarihi : 16.4.2007 22:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Kol](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/16/ok-10.jpg)
TÜM YORUMLAR (4)