Ohri Şiiri - Nurhan Göktürk

Dağlarında kekik topladığım
Ovalarında keklik avladığım
Bulutlarına sevdamı yazdığım,
Ah Ohri! ! ! Canım Ohri! ! !
Yaslamış yamaçlarına başını
İçim gibi hüznü yaşıyordur şimdi.

O zamanlar içtiğimiz su ayrı gitmezdi.
Birlikte güler; birlikte ağlardık.
Kahveleri birlikte sürerdik ocaklara
Aynı sofrada bölüşürdük lokmaları
Bir gün aramıza bir tohum düştü.
Filizlendi, ağaç oldu büyüdü.
Her dalında kan, nefret, kin.
Tat vermez oldu Ohri.

Korkar olduk birbirimizden.
Biz Şaşkolardan, Şaşkolar Begoviçlerden
Begoviçler Lülelerden,
Aramızda yalın kılıç bir savaş başladı.
İlkin çatıda beyaz güvercinler kayboldu.
Kara bulutlar çöktü, Ohri'nin
Nemli doruklarına
Toz duman bürüdü sokakları
Kin esaret
Kaçmak düşer buradan,
Son bir cesaret.
Yüzüm gurbete doğru
Bilinmeyen yerler umut oldu.

Hey! çıplak dallarını Ohri'ye salmış çınarlar,
Ateş, barut, is kokan sokaklar.
Viran olmuş bağlarda,
Şarkımı fısıldayan sansarlar,
İstanbul'da bir çift göz sizin için ağlar.

Haber saldım dostlarıma,
İçin için ağladım,
Gözlerim kapıda günlerce haber bekledim.
Allak bullak olmuş dünyamda
Haberlerimi taşımayan turnaları mı
Vursam?
Tükenmiş bir hayatı taşımayan ayakları mı?
Canlı varamam gayrı,
Dostum Şaşko'ya haber salın,
Mezarımı Ohri'ye kazsın.

Nurhan Göktürk
(Bosnalı Rezzak öğretmene sevgilerimle)
05/Ekim/2003 Antalya