Oğuzhan Taş Şiirleri - Şair Oğuzhan Taş

Kırdın aşk kalemini,
İmzaladin veda fermanını,
Sildin aşkımızı bir kalemde,
Seven kalbimi mahkum ettin, gittin.

Süründüm sevdanın zindanlarında,

Sende kaybetmiştim kendimi,
Sonunda buldum bende yeniden,
Artık iyi tanıdım ben seni,
Çek gönlünü gönlümden.

Aşkına vermiştim ömrümü,

Yokluğun beni senden ayıramaz ki,
Hasretin acıtsa da öldürmez ki,
Geceler olsa da, sabahlar bitmezki,
Yıllar seni bana unutturamaz ki güzelim.

Sen bunu çoktan hakettin,
Yine onu senden çok sevdin,
Kendini unutup harab ettin,
Artık, sürün GÖNÜL sürün!

Aşkı bilmeyenlere gittin,

Ezemezsin güzelim bu nadide gönül bahçesini,
Oradaki her çiçek özünü sevgiden almaktadır,
Özenle büyütülür tüm çiçekler, aşkla sulanır,
Gerekirse bu bahçe yakılır ama kimseye ezdirilmez buradaki çiçekler.

Ilık bir muhabbet senden bana kalan,
Bir de bana miras bıraktığın,
Şu dumanı hiç dinmeyen sigara ile,
Bu öksüz, zindan, çilekeş geceler
sessizliğiyde seni haykıran.

Gül Kız derdim sana hep,
gülmeni isterdim,
gül gibi severdim seni,
sana gül verirdim ara sıra,
Seni güldürünce
dünyalar benim olurdu,

Yenilmem diyordum,
yenildim hasretine,
Dalgalarında kayboldum,
Bitti deniz, bitti o içimize sığdıramadığımız duygular,
Ansızın kapıyı çarpıp gitti aşk,
Gönlüm küstü kendine,

İstemesem de sen geliyorsun aklıma,
Gözlerimin yaşarmasına engel olamıyorum
Kalbimin atışı değişiyor seni andığımda,
Benim sevdiğim kadar sevdin mi acaba?

Sensiz büyüttüm ben bu aşkı,

Bu hastalığa ilk yakalanışım değil,
Daha önceden de kapılmıştım bu merede,
Aşılıyım dostlarım merak etmeyin,
Beni hicazlı sözlerle teselli etmeyin!

İlk defa geceden sabahı karşılamıyorum,