Sağnak yağmurlardan miras’ım geceye.
Üşürüm,özlerim,susarım.
İnceden,incitmeden küfrederek,
Her katersinde bir günahımı hesaptan düşerek
öylesine ıslak akar giderim.
Bin sitemden geriye, nefret ekmeden göz bebeklerine.
Bir sevda tüketmisse kendini
Mumlara eslik eden çan gibi kutsanmissa
Ardindan yakilan agit
Bir günah çikartmadir
Eger sende kaybettimse ben
Bir insan neden kendi katili olur anladım bugün.
Kavramsal katliamların gün dönümünde,
Bir ‘’hiç’’ gibi acarak gözlerini,yılların uyku mahmurluğuyla.
Yüklediğin anlamlar dehlizinde boğulunca umutlar.
Maktul olur beden,ve ruh biat eder kaçınılmaz yanılgılara.
O zaman uyanır pişmanlıklar, taş kesilesi vücutta.
Ne zaman yazsam bilki bir yenilgi vardır.
Demiş ya şair ''yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır''
Yalan.
Her yenilgide büyüyen isyandır.
Ve dahası her yenilgi hayattan çalınan zamandır.
Zaferler sizin olsun.
Karanlıktı…
Mahtumu geceye münbit kayıtlar düşüyordu ay
Bir yıldız daha kaydı
Kalanların ardından gece yine sitemkar
Karınlığa muştu sabahlarda
Benimde gözlerine yakaran umutlarım vardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!