Sabahtı,
Mevsimlerden sonbahardı...
Bir çocuk geliyordu ufuktan, ufaktan;
Kafasında dört köşeli kürkü,
Gözlerinde çekilmiş acıların hüznü vardı.
Belki de haykırıyordu umutlarını,
Takvimsiz günleri yaşıyorum
ve daha çabuk yaşlanıyorum.
Bilmiyorum kaç yaşındayım,
kaç yaşlar akıttım bilmiyorum...
Patlamaya hazır düşüncelerimi ateşliyorum göz yaşlarımla,
Düşüncelerim bir mengene altında.
Oyun dünyamda tanıdım seni;
Rollerimizin gereği sen Andria’ydın,
Ben Pyramus.
Sen gün ortasındaki aydınlıktın,
Ben o gündeki kara us.
Anlattım durdum;
Gecenin yalımı sertçe çarpıyor
Senden kalan mevsimlik aşk yanılsamalarıma.
Deniz, densiz bir kadın gibi kalça sallıyor
Ve sonra ayağıma uslu soluğunu bırakıyor;
Aynamdaki seni,
Yere doğru sendeleyen inatçı bir savaşçı gibi
Gecenin sessizliği kavramış karanlık yollarımı,
Savrulan yıldızlar avcuma doluşmuş.
Yitirilen geçmişimin kenetlendiği sözler,
Şimdi beni tutsak olduğum zindanlarda özler...
Tutsak edilen ben miyim, sözlerim mi?
Bilememekteyim;
Uykularıma döşek masallarda yarım kaldı
Nenenim sesinin gizemi toprağı karşılarken.
Ondan sonra ne şahmeranlar geldi, ne de su perileri...
Zamanı anlatırdı vakitsiz gelen öykülerle,
Yelkovanla akrebin paylaşımlarını öğütlerdi
Siyah önlüğümle kucağında yatarken.
Aşık olduk...
Her ne kadar,
Aşıklığın içinde şık durmasak da.
Ağızlarda ıslatılmış sözler
Bize sık sık uğramasa da
Islak gözler bekler
Bakışların kör olduğu noktadayım,
Kara bir kediyim geceden yanan;
Narin patilerim altında yatar,
göz kapaklarınzı yırtan
Karanlıkta pusulanmış pençelerim.
Gözlerim karanlığı yakar.
Evvel zamanların masallarında,
Seni düşünürken aklıma bir sen geldi;
Senden ay(kı) rı,
Balıkçıl kuşların gözlerime dalmasıyla.
Boylu boyuna yatmışsın göz kıyılarıma;
Dönercinin tavuk martılarını
Dost deyip de aldandık;
Objektifimizi kapatarak.
Teknolojik mazeretlere kandık
Birazda yaşanılası hayallerimize...
Bağrımıza bastık, yüreğimizi kanatarak
Düşlerimizi ipotek ettik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!