Sen ölürken ben 7 yaşındaydım anne
Daha bilmiyordum gözümden akan yaşı bile
Eğer ben öğretmenime sorsam bu ne diye
Bana niye agliyorsun diye sormaz mı anne
Ben annem öldü diyemem öğretmenime
Sonra bana acır sahip çıkmaya çalışmaz mı anne
Bana her aşk dediklerinde sen geliyorsun aklıma
Biliyorum saklanamam yaptığım hataların arkasına
Ama geçmişte yaşadığım onca yanlışın arasında
Bir tek doğru vardı yıllardır aşığım ben sana
Kim bilir belki bir gün aklına gelirim senin
Ayrılmak mı zor sevdiğinden
Yoksa ölüpte bir daha görememek mi
Karşılıksız sevgimi öldürür kalbi
Yoksa sevip kavuşamamak mı
Tıpkı Leyla Mecnun gibi
Bir hayırla vazgeçeceksem seni sevmekten
Söylesene bunun adı aşk mı olur
Ben senin için kalbime kurşun yesem
Bu benim için büyük bir gurur
Şimdi diyorsun ki bu bana son mesajın olsun
Bu dünyada ne yaparsan bil ki bunun ahireti var
Hatta bu dünyada güvendiklerin ateşine odun atar
Bir bakmışsın ki bedenin tabutun içinde hareketsiz yatar
Azrail gelmişte yavaş yavaş kapını çalar
Dünya hayatı bu bir varsın bir yoksun
Biz insanoğluyuz kıymet bilmeyen
İnsanlara kaybedince değer veren
Parayı her şeyden üstün gören
Göz göre göre hayatı kendine zindan eden
Biz insanoğluyuz anne sözü dinlemeyen
Bir bulut olmak istiyorum bazen
Kaçıp uzaklaşmak geçiyor içimden
Ama her yağmur yağdığında anlıyorum ki
Bulutlarda bezmiş kendi derdinden
Yoksa neden her bu kadar yaş döksün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!