Trabzon Mahmut Celalettin Ökten Anadolu İmam Hatip Lisesi
Öğrenci
Doğar yüreğime bir köy akşamı.
Yıldızlar uyurken akar rüyalar.
Yine bir gün uyanır mı dünyalar?
Güneş doğacak mı? Beklerim bayramı.
Herkes hasret kalmış memleketime,
Yeniden harladım kalp ocağımı,
Yüreğimde ataş yaktın nerdesin.
Ben sana yanarken başımın tacı,
Ne diye uzaktan baktın, nerdesin?
Unutamadım bile bile ben yari,
Seher yeli vurdu kuru yaprağa,
Kanlı yaşla doldu boş satırlarım.
Yarın misafirim, kara toprağa,
Herkes unutsa da ben hatırlarım.
Ecel günüm gelir, dost yavaş yavaş,
Gider, kurtuluruz diye umdunuz,
Sessizce,gidişine göz yumdunuz.
Biledurun...
Gönüllerimizde var tek kahraman:
Bir abi, bir baba, Ünal Karaman.
Bir bir eksiliyor, ömründen günler,
Bura yalan dünya, herkes kiracı.
Yolcu önüne bak, tükendi dünler,
Bura yalan dünya, herkes kiracı.
Sakın olmayasın, birinin kulu,
Yıllardır uzak kaldım, bilir misin?
Dinle gönül beni, bak derim sana.
Gülüm hülyana daldım, bilir misin?
Dert çeken gönlünü, yak derim sana.
Hasretinle yandım, yine kavruldum,
Yaş başını almış gitmiş aslında,
Amellerin yazılmış, bilemzsin.
Ömrün son bulacağı yok aklında,
Hayat son bulmuş, başında değilsin.
Yol yok ecelin önüne geçmeye,
Martın On Sekizi, yer Çanakkale,
Toprak kan kırmızı, yakıyor güneş,
Savaşın kaderi için son kale,
Komutanların daim emri: Ateş!
Savaş bunun adı, memleket darda,
Gidiyorum bugün doldu son vadem,
Bir bakışım kaldı puslu odamda.
Benimle birlikte yıkılan gövdem,
Doyurur kendini doğru yuvamda.
Gidiyorum, küskünlüğüm hep taze,
Kim demiş dertliler boşuna ağlar?
Yalnızlık elinde tazedir ahım.
Gözlerim ki benim boşuna ağlar,
Yeni dostlar bekler gönül dergahım.
Ben bir başımayım yüreğim kanar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!