Oğuz Kağanın Ebedi Müddet Ülküsü

Oğuz Kağan ile atlara binip,
Ta Ötüken yaylasından çıktı yiğitler,
Ellerinde kurt başlı bayraklar ile.
Oğuzun oymağını geçtiler,
Oğuz soylu Türkmenler.
Kürşad ile Çin seddinden haykırıp,
Tanrı Dağlarını aştılar.
Orhun Nehrinde mola verdi Cilasunlar.
Gök gibi gürleyen nal sesleri ile.
Yıldırım hızıyla ilerlediler,
Dede Korkut Destanlarından hız alıp.
Orta Asya steplerinde at sürdüler delicesine.
Ergenekon’da demir dövdü Bala Tarkanlar,
Börteçine yol gösterdi Türklere.
Satuk Buğra Han ile İslamla tanışıp,
Şehadet getirip, Müslüman oldular.
Allaha (c.c) şükür namazı kıldılar.
Koçyiğitler gelip diz çöktüler dergaha.
Ahmet Yesevi ocağından el aldılar.
Buharalı İmamla yol buldu Alp Erenler.
Horasan Erleri ile at sürdüler Hazer Gölüne doğru.
Kafkasları yedi koldan geçip,
Alp Arslan Gazi ile Bizans’a karşı bayrak açtılar.
Fetih suresini okuyup,
Ya Allah Bismillah,Allahu Ekber diyerek,
Kılıç çaldılar küffara.
Büyük bir zafer kazandılar.
Diyar-ı Rum’un kapısını,
Malazgirt’te Türklere açtılar.
Akın akın geldiler.
Güneşin doğduğu yerden gelip,
Battığı yere doğru yürüdüler.
Ertuğrul Gaziden destur alıp,
Yerleştiler buraya.
Söğüt yaylasına varıp,
Otağ kurdu yiğitler.
Şeyh Edebalının duası ile,
Himmet eyledi erenler.
Osman Gazi ile,
Buradan bir çınar yükseldi göklere.
Oğuz’un Kayı Boyu,
Kök saldı Anadolu’ya.
Orhan Gazi ile Bursa’yı aldılar.
Murat Gazi ile Kosova’ya kadar,
Sefer eyledi Akıncılar.
Sultan Beyazid Han ile,
Anadolu’da Türk birliğini sağladılar.
Sultan Mehmet Han ile,
Bir gecede gemileri karadan yürütüp,
Haliçe indirdiler.
Allahu Ekber sedaları içinde,
Konstantiniyepolis’i aldılar.
Peygamberin övgüsüne mazhar oldular.
Fetheyledikleri bu kutlu yerin,
İstanbul dediler adına.
Bizans’ı tarihin karanlık sayfalarına gömüp,
Çağ açıp çağ kapadılar.
Bu dünya bir padişaha az,
İki padişaha çok diyerek at süren,
Yavuz Sultan Selim Han ile,
Çaldırana koştu Bahadırlar.
Anadoluyu karış karış gezip,
At tırnakları ile Anadoluya,
Türk-İslam mührünü vurdular.
Cihan Padişahı Koca Yavuz,
Mısır’a Sefer eyleyip,
Halifeliği alıp getirdi.
Türk-İslam mefküresi ile,
Dünyaya hüküm eyledi.
Kanuni Sultan Süleyman’la,
Avrupaya doğru at sürdü yiğitler.
Üç kıta yedi iklim,
Dört mevsim öteye,
At koşturdu Koçyiğitler.
Akdenizi bir Türk gölü yaptı,
Barbaros Hayrettin Paşa ile leventleri.
Avrupaya yürüdüler,
Cihad emri ile.
İlayı Kelimetullah uğruna,
Nizam-ı Alem Ülküsüyle,
Kızıl Elma’ya doğru ilerlerken,
Tuna’yı Ak tulgalı beylerle geçip,
Mohaç’a Allah Allah sesleriyle vardılar.
Zigetvar önlerinde mehter marşları Gülbanki çalarken,
Avrupa’nın savaş şovelyeleri korkusundan titriyordu.
Türk’ten aman dileyip,el etek öptüler yıllarca.
Osmanlı İmparatorluğu artık üç kıtaya dal budak salmış,
Koca bir cihan devleti olmuştu.
Bükemedikleri eli bertaraf etmek gayesiyle,
Kaleyi içten fethetmek için harekete geçtiler.
Devlet içinde karışıklıklar çıkarıp,
Birbirimize düşürdüler.
Yıllarca savaştırıp zayıflattılar.
Sonra da bu ulu çınarı devirdiler.
Fakat bir gerçeği unuttular.
Türkler bir ölür bin dirilirdi.
Koca çınarı yıktık derken,
Bir filiz çıktı yeniden,
Büyüdü hızla,yükseldi gökyüzüne doğru.
Batılılar Türkleri öldü sanırken,
Yeniden tarih sahnesine çıktılar.
Yedi düvele karşı meydan okuyup,
Zafer kazandılar.
Yeniden devlet kurup,
Adına; Türkiye Cumhuriyeti Devleti dediler.
Ve yediden yetmişe haykırdı herkes,
Yaşasın Türk Milleti,
Yaşasın Türk Devleti.
Yaşasın cumhuriyet.