Oğuz Kağan Şiiri - Erol Pekdemir

Ne kadar destansı olsan
ne kadar masalsı
O kadar gerçeksin sen.

‘’Daha deniz, daha müren,
Güneş tuğ olsun, gök kurıkan.’’

Göğe hükmetmek vardı seninle
Kağan.
Suya emretmek vardı,
Güneşi avuçlarımıza alıp
Kutupları ısıtmak vardı
Han.

Ne kadar hikaye olsan
ne kadar anlatı
O kadar varsın sen,

''Ulu Tanrı! .
Güzel Tanrı! .
Gök Tanrı! .
Türk‘ü muhakemeli,
ciddi adam olarak yarat.
Öfke ile ayaklanmasın.
Birden barut gibi parlamasın!
Daima soğuk kanlı olsun.''

Elinde koca bir kargı,
Başında boz bir börk,
Omuzların deriden urba.
Omuzların biri Tanrı dağında,
Omuzların biri ön Asya’da.

''Ulu Tanrı! .
Namuzsuz tek bir Türk yaratacağına,
dünyayı yık daha iyi.
Dönek Türk yaratma.''

Ne kadar destansı olsan ne kadar masalsı
O kadar gerçeksin bana.
O kadar ihtiyacım var sana.

Ey Türk’ün asırlardan beri idealinde yaşayan Kağan!
Duan kabul edilmedi mi?
Ey koca dünya kendine dar gelen Han!
Şimdi her yer,her şey talan.