Gülüşlerimi tekrar göremeyecekler, farkındayım.
Yürüyorum öyle,
uçsuz bucaksız.
Ve gerçekten bazen o da iyi gelmiyor.
Geçer diyorum, iyi gelir yürümek...
Ama sonucu değişmeyecek bir şey için ne kadar yürüsen fayda olabilir ki?
Merhaba sevgilim.
Merhaba Aysultanım...
Uzaklardan yazıyorum sana bunu, belki hiç farkında olmayacaksın bu yazıdan.
Ama şunu bilmeni isterimki burda seni özleyen bir adam var. Günlerin nasıl geçtiğini anlamıyorum burda. Ne çok yavaş ne de çok hızlı, sanırım üstümde ay gibi parlayan o eşsiz
gözlerinin ışıltısı eksik. Sessizliğimin arkasında, koca bir
ayrılık koca bir hüzün var lakin umutluyum gelecek için.
Bilmiyorum artık, bu ülke bu şehir biraz garip gibi.
Buraya ait olmadığım belli.
Fakat çok fazla sessiz çok fazla sensiz.
Sanırım özledim artık.
Çiçek kokardı gözleri.
Alışılmışlığın üzerinde bir ahenk.
Sevgi dedi,
ne garip değil mi?
Severken ayrı olmak,
uzaklarda olmak.
Az önce bir şiir yazmaya çalıştım
fakat o kadar narin ve güzelsin ki
sana nasıl hitap edeceğimi bilemedim, beni mazur gör.
Senin bendeki yerin tarif edemeyeceğim kadar büyük.
Oysa en hisli şiire bile fazla güzelliğin var.
Bir sessizlik beklersin saatlerce.
Onca kalabalığın içinde yalnızsın aslında,
bir başına...
Kelimelerin tükendiği yerde başlıyor,
söndürülmez yürek yangınları.
Lal olmuştur her bir zerren.
Biraz yalnız kaldık, biraz umutsuz.
Tükenmez dediğim sevgim,
bitmez dediğim özlemim.
Hangisini önce kaybettim.
Peki hangisini tekrar kazanmalıyım?
Nereden başlamalıyım?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!