Oğuz Han Şiiri - Ümit Ağkıran

Ey Türk çocuğu, unutma maziyi,
Atanın destanlaşan cengini.

Bir varmış bir yokmuş diye başladım söze,
Oğuz Han'ı yad edip girdim öyküye.

Zamanın dehrinde yaşarmış Türkler
Hanları heybetliymiş, adına "EFRESYAB" derler.

Kaleler zapteder bu Türk Hakanı,
Lakin zulün nedir bilmezmiş ahfadı.

Mefkuresidir her Türk'ün cihan hakimiyeti,
Zulmü yıkmaktır Türk'ün esas gayesi.

Efresyab dedikleri bil ki; Oğuz Han!
Türk'e ülkü öğreten yiğit bir Hakan.

İlleri derleyip Devlet kuran
Millet sevgisini bağrında tutan.

Türk'e Türkçe yol gösteren,
Varolmak için, millet ol diyen!

Oğuz Han belki bir elçi!
Allah'ın yeryüzündeki halifesi!

Doğu'dan batıya, batıdan doğuya,
Yorulmadı yürüdü Alp ordusuyla.

Dizliye diz çöktürdü, başlıya baş eğdirdi,
Galebe çalıp zalime, etti mazlumu himaye.

İbrahim Peygamberin övgüsüne oldu mazhar.
Ulu Kocalar dedi ki; Zülkarneyn'den ne eksiği var!

Oğuz Han'ın ordusu bugün yaşıyor,
Onun gösterdiği hedefe doğru yürüyor.

Türk Devletinin mührü Atam Oğuz'un Ruhu,
Milliyetçi Türkiye , Oğuz Atam buyruğu.

Dünyanın merkezinde bizi Devlet kuran,
Bin yıldır bu topraklarda mazluma siper olan.

Oğuz Han'ın yasası Türk'e Töre,
Baş eğmeyenin başı düştü yere!

Oğuz Han'ı Bilmezsen Türklüğün neye yarar,
Türk Milliyetçiliği ülkün olsun sana yar.

Oğuz Han benim ceddim, atam,
O öğretti, yurtsuz, bayraksız olamam.

Hürriyet; kan gibi akarken damarlarımdan,
Haykırışımdadır; Ne Mutlu Türk olan.

Vatan deyip, canlarıyla feda olan,
Oğuz Han'dan aldı kutlu bir ferman.