Öğüt Alıp Düşünmeli

Öğüt alıp düşünmeli, Rab’bim bunu istiyor,
Öğüt almadan olmaz, nefisler mahvediyor,
Tövbe kapın şu an açık, Rab’bimiz affediyor,
Rab’bim verirse hidayet, dönen dönebiliyor...

Şeytan ki oyalamış, nefsimi inandırmıştı,
Nefis şahsımı aldatmış, uzaklaştırmıştı,
Kötülüğün kucağına, Rab’den alıp atmıştı,
Günahlar biriktikçe, kapılar kapanmıştı…

Batıl emirleriyle, cennet kaybedilecek,
Hakikatte yaşansa, Rab’bim kazanılacaktı,
Maneviyattan mıydı, kâr ve zarar hesabı?
İnkâr ki mümkün değil, Rab’be kavuşulacaktı…

Sonra bir gün düşündüm, Hak, batıl kavramını,
Daha da geç kalmadan, iman esaslarını…
ALLÂH (c.c.) elçilerini, Rab’bin Hak kitabını,
Evreni, ahireti, öldükten sonrasını…

Oysa kul iradeliydi, üstelik yetenekliydi,
Reddedemedikleriyle, çok şey reddedecekti,
İman, ihlas, hidayet, akıl yüce değerlerden,
Hakikatten kaçmakla, nelerden vaz geçmişti...

(1995)