Kime öğüt vereyim bende de bir nefis var,
Neye yarar ona söz dinletemezsem sonra!
Bir adım gerisinde kalsam örer bin duvar,
Çekiyor beni her an canımı yakan kora...
Muslukları yalama olmuş, boynumda yular
Dilimde söylediğim yaşanmaz göre göre…
Çevrene iyice bak dost, günahsız kim var ki...
Yer içeriz durmadan sigara içer gibi!
Toprağın dibi gibi masum değildir üstü
Gülünecek haline bilerek kim ağlar ki...
Sanırlar ki,
“ Ebedi sağlık onda, işler gider yolunda
Mutludur uyur-gezer, kalsa Karun dozunda! ”
Oysa ki,
Ömür bulunmaz nimet olma zalim-harami
Allah’ın kulu ol her an namaz kılmak gibi...
Öğüt vermek yerine kendini et tedavi,
Amelimize yapmak gerekir ince ayar!
Kayıt Tarihi : 7.9.2007 02:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
safet bey,
yüreğinize sağlık...güzel çalışmaydı....nicelerine....
selam saygımla...
TÜM YORUMLAR (26)