Öğüt Şiiri - Tayfun Karadeniz

Başlıyorsun zor bir hayata,
Bu öğütleri iyi sakla,
Bir gün mutlak düşersin dara;
Aklını başına topla oğul...

İyiler kötüler çıkar karşına,
Sakın ha dönmeyesin şaşkına,
Düşün taşın Allah aşkına;
Yanlış yollara sapma oğul…

Dertler sevinçler elbet kardeş,
Birine dost olursun; birine eş…
Sabır! Sana da doğacak güneş;
Sabrın sonu selamet oğul…

Bir küçük umut yeni bir ışık.
İnat eden, isteyen başarıya alışık...
Toprağı kazacaksın kaşık kaşık;
Temeli sağlam atacaksın oğul...

Saklanma kimsenin ardına.
Çalış! Semer vur sırtına.
Güvenme kardeşine dostuna,
Tek tabanca kal oğul...

Hayatta nice sırlar vardır.
Yüreğinin içi sırların kadardır.
Sana sadece bir dost vardır;
O’da bir tek sensin oğul...

Güller dikensiz olur mu?
Hayat kedersiz olur mu?
Güzellik kolay bulunur mu?
Sana zorlar düşsün oğul...

Kıştan sonra gelir yaz...
Bu çalışmak yinede az...
Göreceksin azimdeki haz;
Sana neler verecek oğul...

Akıl sırlı bir anahtar.
Her gizli kapıyı açar.
Cehalet hep kilitler;
Düşünen kul açar oğul...

Bir dilin var ağzının içinde.
İnat etsin doğrunun peşinde.
İyiler olsun kalbinin ser’inde;
Dostlara bunu anlat oğul...

Cesaret dediğin satın alınmaz.
Elin sözüyle ‘’yiğit’’ olunmaz.
Keramet yüreğinde saklı;
Kendin bul,keşfet oğul...

İleri koşarken düşünme.
Mazideki hataları düşün.
Dikenlere hiç gocunma;
Güller senin düşün oğul...

Sendeki gönül elbet yarım.
Mutluluğun için her zaman varım.
Güzel gönül için dağları yıkarım;
Sende peşimden gel oğul...

Dertler elbette olacak.
Güller elbette solacak.
Miat nasıl dolacak?
Çalış, bekle ve gör oğul...

Aşık derya yaşamış görmüş.
İyi yada kötü miada ermiş.
Sana bu öğüdü emanet etmiş;
Önce oku! sonra yaşa oğul...
23 04 2003