Öğüt Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Çok küçüksün be küçüğüm.
Yaşın büyük, boyun büyük belki
ancak, gönlün küçücük,
dünyan küçücük.

Gönlüm açarken kollarını
sarmak için gökleri,
Beynim durmadan gezerken
kavramak için evreni,
Sense saplanmış kalmış
bir beni istiyorsun,
beni.
Yetiyorsa sana eğer,
al senin olsun
“ben denilen teni”.

Ama alamaz, mümkünü yok alamaz,
benim sevgim incitir, acıtır,
parçalar yüreğini.
Sığdıramazsın dünyamı dünyana,
sığdıramazsın beni.
İyisi mi bırak,
bırak kalsın olduğu gibi.
Ne sen zorla bendini,
ne de ben daraltayım çemberimi.

13. 6. 2003 - Cuma / Saat: 12.30