Öğüt Şiiri - Emre Yurttakalın

Uğulduyor...
İnliyor...
Susmuyor bir türlü çığlıkları
Gecelerimin...
Kulaklarım mahrum kalınca;
Dostların ayak seslerinden...
Yalnız kalmak yaramıyor bedenime
Yorgun düşüyor ruhum...
Kıvırcık...
Dört duvara sığdıramıyorum;
Her şeyi unutmak için
Girdiğim hayatları
Genç dost...
Beklemiyorum anlayasın diye
Atamadığım adımları...
Ama bırakma hayallerini sen de
Ben gibi...
Mimarlarının baskısı altında...
Yok sayma düşlerini;
Kendini düşünceli sayan
Gözler altında...
Ve bırakma yarıda
En acı günlerin gibi gördüğün
Bu günleri...
Vazgeçme Shakespeare'in yazdığı
Can babanın söylediği gibi
Bu dünyadan...
Ölüm paklamasın tek hayallerini...
Kıvırcık...
Ne sığdırabildim
Emeğini verdiğim hayallerimi
Bir güne...
Ne de bir günü sığdırabildim
Hayallerime...
Alma örnek diye kendine
Yokluğumu...
Yaşa kendin sözlerimden aldığınla...
Ya da kaç sen de korku dolu sandığın
Geleceğinden...
Boğulurcasına yüzsen de içinde
Ümitlerinin...
Yine de tek mutluluğum
Kesmeyeceksin...
Yakmayacaksın...
Bitirmeyeceksin...
Nefesindeki en değerli sedayı
Kıvırcık...