Öğüt Şiiri - Rauf Bekiroğlu

Çorak topraklara darı ekilmez,
Boşuna yorulur dara düşersin.
El pençe, kul olsan vefasız yare,
Yay ile atılan oka dönersin.

Acı tatlı günlerde dostunu ara,
Bal kaymak sözlerle, hal hatır eyle.
Düşküne, yosula elini uzat,
Dostlar bahçesinde güle dönersin,

Cahil arı olsa, petek bal yapmaz,
Ehli kâmillerde keramet ara.
Erbabından öğren erkanı, yolu,
Arifler dergahında pire dönersin.

Çaışmanım gurur, ayıbı olmaz,
Ekmeğine akıt alın terimi.
Eşine dostuna avuç açarsan,
Asalak pireye, bibe dönarsin.

Unutma dünyanın, devri halini,
Hesapsız harcarsan bütün malını,
Evlattan, torundan hayır beklersen,
Kapıda tüneyen ite dönersin.

Âlim namert ise, kendini sakın,
Pusuda bekleyen yılana benzer.
Hilesini,düzenini çözene kadar,
Yenilmiş, yutulmuş kuşa dönersin.

Soysuza,densize itibar etme,
İnçitirler benliğini,nefsini.
Bakir ormanlarda sedir çam olsan,
Kesilmiş, budanmış hale dönersin
.
Günü gelir söner, yanan cıramız,
Kapanır gözlerimiz, tutmaz elimiz.
Ne ateşimiz kalır, nede külümüz,
Kapısız, bacasız yere dönersin.

Namusuna emanet edilen sırrı,
Kefeninin içinde mezara götür.
İlahi makheme kurulduğunda,
Huzuru mahşerde nura dönersin.

Garip dillendirse sazın telini,
Anlatsa dertlilerin arzu halini,
Göz yaşları dindirmez ahu zarını,
Derelere sığmayan sele dönersin.

(13.01.2010 Ankara)
(her hakkı saklıdır)