Öğünürüz efendim Şiiri - Şerafettin Muş

Öğünürüz efendim

Yeşeren ağacın yapraklarını
Kuruttukca öğünürüz efendim
Dünyanın harika topraklarını
Kuruttukca öğünürüz efendim

Toprak bana bakar bende toprağa
Bir yanım züğürtse bir yanım ağa
Asalak geçinmek yakışmaz çağa
Uyuttukca öğünürüz efendim

İşlenmeyen toprakları neyleyim
Derdim büyük hangisini söyleğim
Göçe duranları nasıl eyleyim
Yürüttükce öğünürüz efendim

Boş duran toprağın kime faydası
Öğünüyor rezillerin tayfası
Kapanmıyor cehaletin sayfası
Kokuttukca öğünürüz efendim

Tohum dışarıdan gübre dışardan
Kime hayır gelmiş böyle tarımdan
Umutsuzum umudum yok varımdan
Döğündükce öğünürüz efendim

Üretmeden tüketmeye çalıştık
Yozlaşmaya işte böyle alıştık
Borçlandıkca borçlularla yarıştık
Sırıttıkca öğünürüz efendim

Halkıma zulumla değer verenler
Yatıp kalkıp cehaleti öğenler
Köylü halkın efendisi diyenler
Alay edip öğünürüz efendim

Bu borçlanmaları kim durduracak
Boşalan bütceyi kim dolduracak
Limiti dolmamış borçlar nolacak
Süründükce öğünürüz efendim

Ektiğini alamıyor köylümüz
Perişandır bekarımız evlimiz
Seçilmiyor akıllımız delimiz
Sırıttıkca övünürüz efendim

Yolumuzda binbir çeşit tuzaklar
Karanlığı aydınlatır sabahlar
Toprağımı bozdu geni bozuklar
bozuldukca öğünürüz efendim

Biz toprağa toprak bize bakıyor
Bu halimiz yüreğimi yakıyor
Sefaletin ırmağı bol akıyor
Boğuldukca öğünürüz efendim

En büyük gücümüz doğuşumuzdur
Binbir renkliliği buluşumuzdur
Hayatın içinden gelişimizdir
Dost Şeref der dövünürüz efendim

28/05/2013
Dost Şeref