Oğullarım Şiiri - Alper Taner

acılarında kimse hatırlamaz seni,
öldüğünü duyunca düşürmezler ismini.

neredeydiniz, benim sadakatli oğullarım,
asla vazgeçemediğim yanlışlarım.
yazıktır dökülen bu gözyaşlarına,
üç damladır miadı daha fazla zorlamasanıza.
a benim vefakar oğullarım.
canımdan öte gördüğüm varlıklarım.
bak, sevindim görünce kefenimi,
iyi akıl etmişsiniz,
bedenime sarmakla perde bezini.
ne de iyi bulmuşsunuz bu yeri,
ama yorulursunuz yahu,
kabristanın en son dibi.

hiç kimsem yoktu sizlerden başka,
hemen de başlanmaz ki ama miras kavgasına.
oğullarım, benim çoğul yalnızlıklarım.
ömrümü tüketen hastalıklarım.
neyim vardı yaralı bir yürekten başka?
sanmam ki onu da alan bir eskici buluna.

ah benim fedakar oğullarım.
sevinçli günlerde akan gözyaşlarım.
sizden iyi olmasın buradaki dostlar,
yiyeceği etim olmazsa, hiç gelmeyecek bu dost sıçanlar.
söyledim size fazla su dökmeyin, ama dinlemezler.
sayenizden çıkıyor toprağımdan sivri sivri dikenler.

ah benim merhametli oğullarım,
ben bu borcu size nasıl ödesem acaba.
duydum ki satmışsınız en sonunda evimi kasaba.
artık leş yığını ve kanlar mı dökülecek bahçemde,
yoksa solacak mı güllerim kederler içinde?
tutun koparın kökünden ama kanamasın elleriniz, dikkat edin!
oğullarım, bu toprakta herkese bir yer var,
yaşarız biz koyun koyuna, bana güllerimi getirin.

haa! bu isteğimi kendim için sanmayın,
ne olursunuz bari, gülleri ağlatmayın.