Oğul Teslimi.. Şiiri - Gazel Umut Balan

günlerden bir gündü..
gecelerden bir gece..
herhangisi
-hangisi? ?
benim de bilemediğim..
belki kimsenin bilmediği..
bilmek istemediği..
savsak dünyalıların;
kör,sağır ve dilsiz olduğu vakitlerde,
oğlunu uyandırmaya çalışıyordu bir kadın..

''benim de oğlum uyuyordu..
onun yastığını düzeltirken
uyanacak diye, benim içim kopuyordu...''

ama o kadın..;
susmuyordu..
delirmişmiydi?
bağırıyordu? !
böyle annelik olur muydu? ?
küçücük yavruyu uyandırmaya
nasıl da kıyıyordu? ?
kadın bıkmıyordu..
usanmıyordu..
hırpalıyordu yerdeki
tozlu-kanlı,minik pelteyi...
er geç anladı kadın
oğlu..
melekler gibiydi,
hatta;
melek olmuştu,
artık cennette uyuyordu..! !

ben oğlumu öpüyordum,
her sabah ve her gece..
dudağımda irin oluyordu artık
konuşamadığım her cümle..
çıldırmış annelerden utanıyordum..
oğluma içirdiğim süt şişelerince..

günlerden bir gündü..
gecelerden bir gece..
herhangisi
-hangisi? ?
benim de bilemediğim..
belki kimsenin bilmediği..
bilmek istemediği..
savsak dünyalıların;
kör,sağır ve dilsiz olduğu vakitlerde,
deli-çılgın, kadın-anneler,
ortadoğunun hiç bilmediğim bir yerinde,
-ve benim hiç bilmediğim bir dilde,
bildiğim bir sahipliği
teslim ediyordu...

14.08.06-malatya