OĞUL! SEN, SEN OL…
Oğul!
Büyü de artık
Bana doğruyu söyle
Ömür mü geçer böyle
Her an ağlayarak?
Oğul!
Kalkıp da ayağa
Silkinip geç atağa
Olgunlaşman mümkün mü?
Başkasına bel bağlayarak…
Oğul!
Kan ile yumazlar kanı
Durdurmaya bakarlar akanı
İyileşmesi imkânsız…
Yaraları dağlayarak
Oğul!
Sen, sen ol
Boş vermişliğe alışma
Ve dahi; yükselmeye! çalışma,
Başkasını şağşağlayarak
Oğul!
Yeri gelince çöl, yeri gelince göl ol.
Sakarya ol, Fırat ol, Nil ol
Denize kavuşmak için coş
Çağlar boyu çağlayarak.
HALİL MANUŞ – 04.07.2015 – 14:42
Halil ManuşKayıt Tarihi : 4.7.2015 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!