Oğul izin var Şiiri - Mehmet Atar

1998 yılında oğlumu Ankaraya dersanye göndermiştim. Kendim Konyanın Hadim ilçesinde Halk Eğitim Müdürüydüm. İlk defa ayrılıyorduk. Küçükten beri hep yanımda gezdirmiştim oğlumu.Avcılığı çok severdim. Oğlum Oğuzhan da küçükten beri avcılığa merak etmiş ve yetişince de bir tüfekte ona almıştım. Yaylalara beraber ava giderdik. Ankara koyupup geldikten sonra kendi başıma Hadimin yaylalarına va çıktım. Arabamı bir yere park ettim teczizatımı kuşandım vurdum gevenli yamaçlara. Dağlar bana çok garip geliyordu. Sank hani yanında ki oğlun diyorlardı.Hiç bir av da çıkmıyordu. Aslında benim iş o gün gönül eğlemekti ama ne mümkün. Bir patika yola vardım işte orada başım döndü. Çünkü oğlumla bir hafta önce beraber ava gitmiştik ve tam buradan geçmiştik. Bizden sonra buradab kimse geçmemiş yağmurda yağmayınca izlerimiz silinmemiş. İkimizim izide yan yana belirli bir şekilde duruyordu.İzleri görünce dudaklarım titredi gözlerim doldu oradan hemen dönüphzıla arabama bindim ve evin yolunu tuttum. Kapıyı açtım kimseye seslenmeden salona geçtim. Tüfeği bir yana dayadım ve sazı elime aldım başladım söylemeye. Göz yaşlarım çenemden süzülürken eşim de yanıma gelmiş oturmuş ama haberim olmamış. Türküyü bitirdim göz yaşlarımı sildim. Daha sonra da bu türküyü yapmış olduğum 'Aşıkların Türküsü' adlı kasetime okudum. sevgi veselamlar.