Oğul Şiiri - Abdullah Ünal

Akşam sofrada bir kaşık çorba
Sensiz içime sinmiyor oğul,
Bıldır hani kuşluktu, gittin ya;
Gözümde yaşlar dinmiyor oğul..

Konu komşuyla az düze geldik
Bir baban, bir ben yüz yüze geldik
Hasıl harman derken güze geldik
Cevizler dalından inmiyor oğul..

Bunca yıl yanılmışız oğul, yazık
Birkaç gariban hariç, herkes kazık
Yıkık samanlığın dibinde azık
Sensiz tadıyla yinmiyor oğul..

Nerden buldun..? yokmuydu obanda
Pazardan gelirken, duymuş babanda
Aşağı mahallenin Keziban'da
Artık sana yanmıyor oğul...

Yalanmış bu dünya, oğul yalan
Yarın yokmuş, bugün var olan
İnsan; yalnız Mevladan dolan
Sudan içmeye kanmıyor oğul..

(24 Ocak 1998 - Kıbrıs)