Oğul Şiiri - Hasan Yıldız 2

Zorluyorum kendimi
Sana uzanabilmek için
Ellerimi uzattım boşluğa
Senin vuslatını yakalamak için
Doyasıya sevmek, öpmek
Okşamak için oğul…

Kendi içime tutsak ettim kendimi
Prangalar vurdum vicdanıma
Seni özlememek sensiz yaşamak için
Sıyrıldım benliğimden soyutladım kendimi
Bilincimi koydum bir köşeye
Hatırlamamak için gömdüm
Sana olan sevgimi içimdeki kabre…
Diktim mezar taşımı, yaşımı yazdım alnına
Kadersiz diye, bahtsız diye oğul
Sonsuzluğa fırlattım…
Kendim oldum kendime düşman
Senin bana düşman olmana fırsat vermedim
Gömdüm o öfkeyle kendimi içime
Uzaklaşmak istedim senden
Benim yüzümden umuduna kilit vurulmasın diye
Umut kapıların sonuna kadar açık olsun
Gözyaşımı içime akıttım, hapsettim
Hayallerimi, umutlarımı, geleceğimi…

Yapamadım oğul
Kendimi avutamadım sensiz
Sana ulaşabilmek için gecelerde aradım
İmkansızdı biliyorum, ayrılmıştı dünyalarımız
Ben hapsetmiştim, kendimi,
Esir almıştım kendime oğul! ..

Gelemezdim sana
Cezamı doldurmadan salmayacaktım,
Ama özledim seni, çok özledim
Ellerimle okşadığım, bağrıma bastığım
Terini kokladığım oğul!
Seni tek seni özledim…

Her şafakta penceremden baktım,
Baktım da gelmedin oğul! ..
Seni aradım göremedim
Göremedim seni oğul! ..

OCAK 2002