Oğul Şiiri - Can Carmen

Bu binalar sana dikilmedi ey oğul!
Bina da ne bina ama,
Parlak camları çukur ayna
Ne devler geçti sanırsın
Ne cüceler kaybolmuştur
Sen sıradansın ey oğul!
Gelenler gelmemiştir bu binada
Gidenler de gitmemiştir aslında
Ya gelmeyi ya gitmeyi istememiştir
Ya da gitmeyi isteyip gidememiştir
Sen kalansın ey oğul!

Bu masa sana yapılmadı ey oğul!
Masa da ne masa ama,
Cafcaflı bir portre arkasında
Ne çerçeveler asıldı sanırsın
Kırılmıştır fakat birçoğu
Sen resimsin ey oğul!
Kırılanlar kırılmıştır duvarda
Çivileyenler çakılmıştır masaya
Ya parça olmak istediklerinden
Ya da paramparça olmak istemediklerinden
Sen sağlamsın ey oğul!

Bu kitaplar sana yazılmadı ey oğul!
Kitaplar da ne kitap ama
Tozunu üflemeye bin dem yetmez bazen
Boş ver,
Sen ne bilirsin afili kelimeleri
Herkes bilir, saklama mercimek kokusunu
Sen durusun ey oğul!
Yazılan yazılmıştır çizilen çizilmiştir
Ama çizilen yazılmamış, yaşanılan çizilmemiştir
Otur düşün bir an zerresi
Sen akılsın ey oğul!