Oğul Şiiri - Rubil Demir

Mayıs yedisi, cemre düştü, yıl yetmiş beşe.
Gül açtı ocağımda, iki bahar peş peşe.
Ezan, kamet okuduk, kulağına, Alpaslan.
Adın koyduk, hak olsun yolun, Tanrıya yaslan.
Kestik göbek bağını, okul yoluna gömdüm.
Koç verdim, al basmasın, kırk yerden, düğüm çözdüm.
Dişin çıktı süründün, sekiz aylık yürüdün.
Konuştun cıvıl, cıvıl, al yeşile büründün.
Bir gün, tak kapı çaldı, sınıfa girdin, çocuk.
Seni arar annen ki, kayboldu, daha küçük.
Tuzluca, Değirmen köy de, gezdin hür başına.
Sakarya, Kaynarca’da, girdin okul yaşına.
Hayatının beşiği, Kışladüzü okulu.
Duam, sana, açılsın ilmin irfanın yolu.
Kalkanın kitap olsun kılıncın okun kalem.
Hak, hukuk, tarihi yaz, amel etsin bu alem.
Uygur’u kurtaracak, Kürşad’ın kırk çerisi.
Şeref ver, Türk iline, sen ol kırkın birisi.
Türk’ün tarihi, dili sanatı, taşa kazdır.
Töresi, yurdu, ili, Demir Alpaslan yazdır.
Hayat zoru başarmak, emek verip yaşamak.
Edep, haya, imanla, etik ahlak taşımak.
Yolun açık olsun, hep yüzün gülsün ülkünde,
Gayende, vatan, millet, bayrak taşı yükünde.
Zaman su gibi akar, yıl doksan Rubil yazdı.
Rabbim görelim neyler, ahir Hakka niyazdı.