Oğul Şiiri - Barış Kul

Masanın ustune sana not yazmış
Parası yokmuş, tek nasihat kalmış
Ortanca evlat uykudamı kalmış
Uyansana oğul, bak Baban öldü

Dun gece telefon aniden çaldı
Yetisem dedim, cevapsız kaldı
Babandı arayan, efkara daldı
Bu ne efkar oğul, bak Baban öldü

Evlatlar oturmuş neyi yaşıyor
Beli bükülmüş, baston taşiyor
Bedeni ölmüşse ruhu yaşıyor
Geç kaldın bak, oğul o Baban öldü

Hayatta variken gölgesi vardı
Anama baktıda, son defa sardı
Gönlü zengindi, elide çok dardı
Varlık nedir oğul bak Baban öldü

Herkesin babası, herkese hoştur
Öldukten sonra, hesaplar hep boştur
Çaydaki şeker damakta turştur
Geç kaldın bak oğul, o Baban öldü

Babama hep dedim ne olur söyle
Zaman bozulmuşsa nolacak boyle
Dedi herkesi topla bi daha söyle
Geç kaldın bak oğul, o Baban öldü

Anamın da bir tek isteği vardı
Kuranı kaldırıp, göğsüne sardı
Sözleri şekerdi, diyesen baldı
Kıymeti yok oğul bak baban oldü

Şehirden şehire gurbet olmuşuz
Sohbetler de susmuş, nefret dolmuşuz
Herşeyi kaybettik, niye solmuşuz
Dallarım kırıldı, bak baban öldü

Barışa kul 'um bak, sofrayı serin
Herşeyi kaldırın, babamı verin
Girdiğim kuyudur, birazcık derin
Kuyuyu kapatın, bak babam öldü
Şiiri bitirin bak babam oldü
BARIŞ KUL