Oğul Şiiri - İsmail Ökkeş Polat

Ben sana, nasıl kin duyarım ki be oğul
Sen benim kanımda kan, canımda cansın
Koparıp atamam seni, etimde parçamsın
Sana nasıl kıyarım, bedenimde ruhumsun

Hayat acımasız be oğul, sen daha toysun
Sana kıyamam, zarar görme isterim
Baba olunca anlarsın, şimdi devir senin
Yabana atma beni, boş değil söylediklerim

Bilirmisin oğul, babalar oğullarına aşıktır
Onların dayanağı, hayatta tek varlığıdır
Dünyaya kafa tutar, oğul onun gururudur
Evlat olmak kolay, baba olmak zordur

Ey oğul, belki baban ağlamaz sanırsın
Belki de gözlerinden yaş akmaz sanırsın
Yüreğimde yarasın, geceler sığınağım
Yaradana yalvardığım en büyük duamsın.

Derinlere dalarsam, bil ki aklımda sen varsın
Kızma bana oğul, sen benim emanetimsin
Dünya gözü ile, mürvetini görmek isterim
Seni buradan en güzele emanet ederim,
Bir gün beni anlaman dileği ile,
Gözlerinden öperim...