Oğul Şiiri - Nihat Kuruyer

Var git oğul,
Karşımda dikilip,durma.

Geçen, elli üç yıllık ömrüm boyunca,
Yaşadıklarımdan,sana
Kaç takım, damat elbisesi çıkardı.
Abdestimden şüpheye,
Edebimden çıkarma
Bak oğul,
İt kapıda,
Aslan yatağında güzel derler.

Senden önce arkamda bir rüzgarım vardı
Bir de,sürüklenen yapraklar,
O rüzgarımda esmiyecek artık
Zaman çok değişti be oğul,
Mevsimlerde eskisi gibi sözünde durmaz oldu.
Bir tarafta kar yağarken,
Diğer tarafta güneş olurdu.
Sebepsiz dim, başım dönerdi.
Başım gelirdi yerine,ama
Gidenler dönmezdi.

Bak oğul!
Bu keşmekeşten sonra.
Beni avutacak kaç kahpe kurşunu yemeliydim.
Yada,kaç dirhem zehir almam lazım
Halbu ki,
Bana bir mevsimlik huzur yeterdi
Olmadı.
Yapamadım be oğul
Şimdi.
Yanı başımda şu uysal iti,me
Bir parça ekmek,fazla gelir di.

Bak oğul!
Göğüme çöken o kara bulutların
Bir hesabı vardı. güneşimle,
Ya benim hesabım.