Oğul Şiiri - Kubilay Demirkaya

Dünya nimetinde denge bozuldu,
Helalinden kuru topla, sen oğul.
Bir tike lokmada maya buz tuttu,
Sıcak tut gönlünde sakla sen oğul.

İyilik bir kumaş, giyin ki gülsün,
Göklerden başına güzellik döksün,
Hak yolunda başı eğen övünsün,
Ayrılma düz yoldan asla sen oğul.

Servet ne ki, yerden biten bir çalı,
Bir bardak su özde daha pahalı,
Güvenme varlığa bitmez dar halı,
Olma bir sofrada tokla sen oğul.

Her şey yalan, ölüm sahici gerçek,
Mukadder semtini herkes görecek,
Anons edilse ismin gösterme dirsek,
Yanlışı kalbinde pakla sen oğul.

Dosta git, dostluğu bilirse yaklaş.
Nadanca haldeyse hemen uzaklaş.
Olursa bir namert, zihninle savaş.
Fakir fukarayı yokla sen oğul.

Nefis acımtırak belgeli zehir,
Elinde olmasın bu katı sihir,
İlim, irfan konuşulan yere gir.
Kemalli gönlünde harla sen oğul.

Başarı, sabırla gelen bir ışık,
Takıver boynuna yakışır bu şık,
Acele giden yol karma karışık,
Hayırdır, çözüver başla sen oğul.