Oğul Şiiri - İrfan Erden

OĞUL

Söz bitti

kelimeler düğümlendi boğazımda

Ürperdim

teşhisin lösemi konulduğunda 

Lal oldu dillerim

ecel kapıya dayandığında

En umarsız anımda

çekip gittin oğul 

Yer-gök duysun

unutursam seni

bu yürek kurusun 

Matem yeridir dünyam

dayanılmaz yokluğun 

Acz eyledin beni ölüm

adına lanet olsun

Neylersin ki elim kolum bağlanmış oğul 

Ard arda geldi

sensiz hayatın yükü 

Rüzgâr sert esti

her şeyimi aldı götürdü 

Daha gün görmemiş yavrum,

körpecikti

Acın yüreğimde yangın yeridir oğul 

Nedir bu kâbus İrfan’ım,

uyandırsın biri beni 

Usandım bu canımdan

gözyaşlarım dinmedi 

Rehberim

Pirim

Düzgün Baba
size sığındım 

Can evimden vurulmuşum

yanarım, kanarım

Arda Hüseyin’im!!!

yokluğun acıların en beteri 

Neyleyim ki oğul

sensiz atan bu yüreği…