Ne ateşi, ne közü kaldı bu aşkın,
Bir sen, bir ben kaldık be oğul.
Yıkıldık, döküldük, kaybettik ama,
Biz bize sarıldık, dayandık oğul.
Yaslan çınar gibi ben varım ardında,
Haykır, eğilsin önünde dağlar.
Ser ver, sır verme, dik olsun başın,
Bu hale gülenlere darıldık oğul.
Neydi bölemedik dünyada bilmem,
Olamadık birlikte dört ben i adem.
Her gün daha ağır dünya yükünü,
Birlikte taşıdık, yorulduk oğul...
(Canım oğlum Fıratıma)
Ömer GENÇOĞLU, 24.08.2008, Dhamar/YEMEN.
Kayıt Tarihi : 20.12.2011 21:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Gençoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/20/ogul-243.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!