Sana her gelişimde nevruz çiçekleri açar içimde, Diyarbakır kokarsın oğul, Her görüş gününde, küflü mapushane kokusu siner üstüme. Zemheridir ayazı mapusluğun,gözlerin kavuşur Ölüm soldururken dağlarımdaki çiçekleri Görürüm sonbaharı, kırtik dağının göz yaşlarını, Muradın çoşkunluğundaki kahrı görürüm, Oğul İşte her şeye inat, Uzat ellerini uzat ki yarınlar aydınlık olsun, Her gidişimde, Geçit vermeyen dağlar yoldaşım olsun Belki yine gelirim Hayallerim içimi ısıtırken Soğuk bir Diyarbakır sabahında, Sürgülü kapının karşısına. ABDİL IŞIK 07.12.2011 MUŞ
Abdil IşıkKayıt Tarihi : 10.12.2011 22:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdil Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/10/ogul-241.jpg)
O ÇİÇEKLER HİÇ SOLMASIN EFENDİM,AMA ÖZGÜR YAYLALARDA...
TÜM YORUMLAR (1)