Oğul Şiiri - Murat Demir

Bir zamanlar kartal iken kuş oldum
Yaş kemale erdi artık boş oldum
Zevk eylence bitti sanki taş oldum
Hayatın son demi fenaymış oğul

Evin odaları sanki bir zindan
Hayal çok, haber yok bayırdan kırdan
Hiç eser kalmadı sohbetten sırdan
Hayatın son demi yamanmış oğul

Can çeker diz tutmaz sokak yabancı
Gitsen kabul etmez ne han, ne hancı
Kadın erkek olduk kardeş ve bacı
Hayatın son demi boş imiş oğul

Şikayetler arttı beden paslandı
Yürek bocaladı beyin hırslandı
Çoğu zaman yorgan döşek ıslandı
Hayatın son demi yaş imiş oğul

Çatal, kaşık ele ağır geliyor
Çaresizlik her an bağır deliyor
Kulak iflas etmiş sağır deniyor
Hayatın son demi betermiş oğul

Gözler solmuş görüneni görmüyor
El titriyor yırtığını örmüyor
Can istiyor ecel öte koymuyor
Hayatın son demi kahırmış oğul

Stres, sinir çocuklara eziyet
Sıhhat bozuk çok dağınık vaziyet
Düşündükçe ağlatıyor bu illet
Hayatın son demi zehirmiş oğul

Hayal eder geçmişime bakarım
Bir pireye yorgan döşek yakarım
Anlıyorum çocuklaştım sakarım
Hayatın son demi hüsranmış oğul

Dişler bitmiş içe düşmüş yanağım
Dil dönmüyor kelam etmiyor ağzım
Sıcak soğuk hep yanıyor boğazım
Hayatın son demi zulümmuş oğul

Ten sarardı kan damardan çekildi
Deva diye ne şuruplar içildi
Yolun sonu rampalardan geçildi
Hayatın son demi hazanmış oğul

Dalga bitti su duruldu, don geldi
Can bedenden ayrıldığı an geldi
Kalp titriyor anlıyorum son geldi
Hayatın son demi vedaymış oğul

Murat der aleme helallık verin
Elem, acı, keder, derdim çok derin
Anlaşıldı artık toprak son yerim
Hayatın son demi ölümmüş oğul.