Oğul (2) Şiiri - Duran Bükülmez

Bağırıp çığırma, işe yaramaz.
Evinde sıkıntı yaşarsın oğul.
Kavga olan eve, huzur uğramaz.
Bu duruma sende, şaşarsın oğul.

Sonra unutursun, şanı gururu.
Çalışırsın ama, biter göz nuru.
Kendine dönüpte, sorarsan soru.
Huzurun peşinden, koşarsın oğul.

Sabırlı ol ki, yapma telaşa.
Sevincin, emeğin gitmesin boşa.
Sakın olup vurma, baltayı taşa.
Çıkılmaz dertlere, düşersin oğul.

Eşin sevgi ister, çocuğun emek.
Gönülden sevgiyi, hakkın istemek.
Çocukla kahvaltı, eşinle yemek.
Yaparsan dağları, aşarsın oğul.

Asla ki evini yalnız bırakma.
İyilik yaparsan hiç başa kakma.
Adalet ehlisin, gönüller yıkma.
Şeytanın çarkına düşersin oğul.

Hatırla kaybetme, anımsa dünü.
Gönlün sevinç dolsun yapsın düğünü.
Zaman tortusuna, bırakma günü.
Umutlar dağ gibi, yeşersin oğul.

Karşında duranı bil küçük görme.
Strese giripte ruhunu germe.
Dinle söyleneni, sakın koz verme.
Yaşamın çarkında, pişersin oğul.

Ozanım diyorki, geçer seneler.
Zaman gelir gider, baba analar.
Mutluluk temelli olsa binalar.
Yaşam cennet olur, coşarsın oğul.

16.08.2020