Oğul Şiiri - Özlem Geray

Hava bir beterdi o gün; dolu, tip, fırtına
Anan erken sancılandı, vakit vardı doğumuna
Penceresi naylonlu ahşap gecekonduda
Zamansız geldin oğul şu vefasız dünyaya.

Gelişinden belliydi farklıydın, istisnaydın
Yanlış mı hatırlarım? Bir doğarken ağladın
Tez uyandın yavrucuğum çocuksu rüyalardan
Acelen neydi oğlum, biraz uyusaydın ya!

Çabuk geçti o yıllar, gençlik girdi sıraya
Nazar bile “değmem” derdi “böyle delikanlıya”
Gözü pek bir yiğittin, kalkandın her belaya
Helak ettin kendini, belki bir hiç uğruna

“Hızlı giden tez yorulur, ağır ol! ” demiştim ya
Ah dinlemedin oğul, başkaldırdın dünyaya
Bir pul gibi harcandın idealler uğruna
Tükettiğin ömründen ne kaldı avucunda?

Sana nasıl sevdalıydı komşu kızı Süheyla
“Bekle” dedin, bekledi; tükenmeyen umutla
Şimdi evlenmiş diye sitem etme boşuna
Koşma yetişemezsin, çok geç kaldın sevdaya

Neler kaybettin oğul, dön de ardına bir bak!
Değer miydi tüm bunlara? Saçlarına düştü ak
Düşünme eremezsin bu hayatın sırrına
Zorlanma gülemezsin, ağla kara bahtına! ..