Oğul Şiiri - Ömer Emecan

Bir hasbihal edelim gel seninle,
Manaları kendin ara, bul oğul.
Köprüleri yıkma sakın, söz dinle,
Yalakalık; geçer akçe, pul oğul.

İlde başka, dilde başka havalar,
Eşe- dosta, su taşıyor kovalar,
Dağılıyor, yoksul,fakir yuvalar,
Sokaklarda; garip yetim dul oğul...

Ses çıkarma, kovul, atıl, itil de,
Gazı bitti gariplerin fitilde,
Şu sıralar, mağdur da bir, katil de,
Onur, haya, bir metelik pul oğul...

Fukaralık, eve postu serince,
Paye verdik, makarnaya pirince,
Borç kapıdan faiziyle girince,
Para etmez yorgan, yatak, çul oğul...

Bil ki baban veresiye ağlamaz,
Deme, beni naşerefler bağlamaz,
Yalakalık, ere fayda sağlamaz,
Olur mu hiç kul'a kul'dan kul Oğul?

Sen kalsan da adamlığın son türü,
Kırıl amma eğilme hiç, dik yürü,
Senin gibi koça muhtaç her sürü,
İl'den, boy'dan, dil'den yana ol Oğul

Değişti bak, sınır boyu adetler,
Sahibine hırlamakta tüm itler,
Zirve yaptı ihanetler ifritler,
Zaman çok dar, tükeniyor yol oğul...

Baban der ki; sözlerime şaşırma,
Haram közde, helal lokma pişirme,
Onur; bayrak...Sakın yere düşürme,
Adam gibi adamlardan ol oğul..