Oğul...1...! ! Şiiri - Durak Yiğit

Canımda can ettim inandım sana
Övünçle bahsettim senden her yana
Hayaller kurmuştum döndü virana
Sen beni ellere sattın be oğul

Yaraladın bizi gülermi yüzüm
Kan ağlıyor şimdi bak iki gözüm
Gam ilen doldurdun sen benim özüm
Düşürdün dillere sen beni oğul

Söylediğin sözlerin hepisi yalan
Yıktın umutlarım eyledin talan
Sen olacaksın hep geride kalan
Göz yaşlarım sel eyledin sen oğul

Saltanata dost,dosta düşmansın
Söylermisin sen ne biçim insansın?
İnan bana bir gün yanlız kalırsın
Gülleri dalında kuruttun oğul

Akıl yaşta değil başdadır oğul
Sevgi yaşda değil özdedir oğul
Yaz Bahar tez biter kış gelir oğul
Sevgiyi yellerde savurdun oğul

Emmi,dayı,hısma burun kıvırdın
Boşa ateşlerde kendin kavurdun
Zemheri yelinde harman savurdun
Danelerin yele verdin sen oğul

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
2011...KOCAELİ

Değerli dostlarım bu şiirim inanın kurgu değil,bu şiirdeki temayı bizzat bana yaşatan hayırsız bir oğlum için kaleme aldım.Belki demiyeceğim çoğumuz evlatlarımızdan çekmişizdir az veya çok.Mevlam hayırsız insanı,hayırsız evladı kimseye hiç bir topluma vermesin dilerim.Çoğumuz bunları yazmaktan,konuşmaktan imtina ederiz ama içimiz hep yanar.Bense acımı dışa vurdum işte.
Yaşadım bunu yaşıyorum ne yazıkki...